forum witryny slowianki.org

[Danusia]

Drogie Słowianki! (Dotyczy też płci męskiej)

Czas szybko mija. Z naszego grona znikają twarze, które pozostają jedynie w naszej ulotnej pamięci. By nie uległy całkowitemu zapomnieniu, a historia powstania i początków Zespołu Pieśni i Tańca "Słowianki" UJ została utrwalona dla następnych pokoleń, korzystając z obecności świadków tych wydarzeń, zapiszemy i wydamy nasze wspomnienia.

Myślę tu o pierwszym pokoleniu i pierwszym dziesięcioleciu działalności zespołu, czyli o okresie do roku 1970. Planujemy, aby wspomnienia z kolejnych lat były opracowywane sukcesywnie.

Na ostatnim poszerzonym zebraniu Zarządu Stowarzyszenia Wychowanków i Przyjaciół ZPiT UJ "Słowianki" przyjęto moją propozycję do realizacji.
   Powołano zespół redakcyjny w składzie:
     Zygmunt Adamkiewicz - redaktor naczelny,
     Teresa Bętkowka,
     Teresa Eckhardt de Eckenfeld,
     Grażyna Markowska,
     Zofia Oczkowska,
     Agnieszka Cebulska-Wasilewska,
     Andrzej Maciejewski (zdjęcia)

Na najbliższym zebraniu zespołu redakcyjnego zostanie ustalony proponowany schemat (plan), według którego będziemy pisać swoje wspomnienia oraz inne istotne założenia pomocne przy redagowaniu wspomnień. Po dokonaniu tych ustaleń zostaną one przekazane do wiadomości Koleżankom i Kolegom.

Serdecznie pozdrawiam i zapraszam do aktywnego tworzenia naszego Pamiętnika

Zygmunt Adamkiewicz

[Lidka]

Kochana Danusiu! Swojego czasu zbierałaś zdjęcia z naszego wyjazdu do Kanady, bo ktos tam, za Wielką Wodą miał zrobić coś, co byłoby wspomnieniem naszej bytności w tym Kraju. Czy to się udało, a może da się wykorzystać ? Pozdrawiam wszystkich, Lidka.

[Danusia]

Lidziu,
dobrze, że o tym przypominasz. cały pomysł płynie jeszcze chyba tą wielką wodą, ale spróbujemy dodac mu wiatru w żagle

[janeczek]

Słowianki to ZARAZA !!!!!
Z czego to wnoszę? Ano z tego, że jako początkujący filmowiec, filmując Słowianki w ich codziennym i odświętnym trudzie, miast rozwijać swoje operatorskie czy reżyserskie talenty i zmierzać ku „oskarom” – zostałem pochłonięty przez wirusa o tej samej nazwie.
A zaczęło się zupełnie niewinnie ( jak to w każdej CIĘŻKIEJ chorobie).
W czasie studiów uczyłem się trudnej sztuki filmowania w AKF AGH. Poszukując dobrego pomysłu na krótkometrażowy film – postanowiłem spędzić kilka dni/tygodni ze Słowiankami, trafnie snując przypuszczenie, że film o Słowiankach - w trakcie prób, podróży i koncertów - może być dużym, twórczym wyzwaniem. Z „filmowego” punktu widzenia „tworzywo” bardzo wdzięczne. Dostałem dotację na (kilo)metry taśmy 16mm, sprzęt – o reszcie musiałem zapomnieć….
Wtopić się w Słowianki przyszło dość łatwo, akurat potrzeby w zakresie płci męskiej były wielkie. A SŁOWIANKI miały w sobie „to COŚ”!!!
ZARAZIŁY mnie atmosferą, pracą i zabawą. „Bitolą”, „Ajde Jano” czy bezgranicznym poświęceniem Kostii, by przerobić moje mięśnie na bułgarskie rytmy!!! (nigdy nie zapomnę tych indywidualnych korepetycji w jego pokoju w Żaczku !).

Film – po jedynej prezentacji (w Paderewianum) - zaginął gdzieś w czeluściach magazynów krakowskiej TVP.
Ja do dziś podziwiam Słowianki, podziwiam folklor, który UDANIE starają się nam przybliżyć, no i pędzę beztroski żywot u boku ( a jakże) SŁOWIANKI !!!
Wszystkim życzę tak udanej choroby!

J.Nasalski

PS do TVP Kraków. A może na pięćdziesiąciolecie uda się głębiej zaglądnąć do tych piwnic!